خاطرات كودكي مامان مريم (استفاده ابزاري از وبلاگ گل پسري براي ياد آوري كودكي هايم)

سلام گل مامان :

اميدوارم امروز هم مثل هر روز خوب و سلامت باشي 

نمي دونم چرا از ديشب ياد خاطرات بچگيم مي افتم ياد آن روزهاي خوش 

زندگی چه زود حيف چه زود گذشت .........

میدونی گاهی وقتا ما آدما اونقدر درگیر کار و مسائل روزمره می شیم که واقعا بعضی وقتا خسته می شیم  واسه همین سعی می کنیم یه مدتی از این درگیری و مشکلات دور بشیم و بریم سراغ خاطرات کودکی مثلا می ریم سراغ آلبوم عکس ها.عکس هایی که با دوستان دوران مدرسه انداختیم نگاه میکنیم و با خودمون می گیم یادش بخیر!چه دوران خوشی بود.

و بعد از خودمون سوال می کنیم که الان بقیه دوستام کجان؟چیکار میکنن؟چه شغلی دارن؟

آیا به اون آرزوهایی که وقتی تو مدرسه زنگهای تفریح دور هم مینشستیم و برای هم می گفتیم رسیدن یا نه؟یکی میگفت من وقتی بزرگ شدم میخوام دکتر شم .یک دیگه می گفت من میخوام مهندس شم یا پرستار و....... .

هییییییییی!عجب روزایی بود؟ البته مامان مريم هنوز با دوتا از دوستاي بچگيش كه از همه صميمي تر بود هنوز ارتباط داره مثل خاله آذر جون با اينكه هر سه تاي ما توي يه سن و سال هستيم ولي اين خاله آذرت از همه ما زودتر ازدواج كرد الان پسر بزرگش علي رضا ديگه سوم دبيرستانه ....

خاله فاطمه هم دو تا دختر خوشگل داره و منهم فعلاً يه پسر نازنين مثل تو ...

بعضی وقتا هم برای رفتن به خاطرات کودکی می ریم به محله ی قدیمی که کودکی هامونو اونجا گذروندیم.با خودت می گی یادش بخیر تو این کوچه چقدر با بچه های محل قايم موشك بازي  مي كرديم و با هم مي خنديديم

اونقدر سر و صدا می کردیم که صدای همسایه ها در میومد!

 ما دخترها دو تایی دستای همدیگر و می گرفتیم اونقدر می چرخیدیم

که سرگیجه می گرفتیم!!یا بعضی وقتا سر مسائل خیلی کوچیک با هم دعوا می کردیم

.یادمه من اون وقتا با دوستام زياد خاله بازي می کردم!

 وقتی پارک می رفتیم کلی تو نوبت وایمیستادیم تا بتونیم تاب سوار شیم

وااااای چه کیفی میداد!چند قدم اون ورتر وقتی چشممون به مرد بادکنک فروش می رسید

دیگه مامانها نمیتونستن جلوی ما رو بگیرن وهر طور شده باید یه بادکنک می خریدن

وگرنه گریه ی ما بود که می رفت به هوا مي رفت ، يادش بخير!

خلاصه اینکه خیلی ورجه وورجه میکردیم.یه جا بند نبودیم!!

خوب بچگیه و شیطنتاش!!!!!!!!!!

یادش بخیر چه کارتون های قشنگی اون زما ن پخش می شد و ما مشتاقانه اونا رو توي تلويزيون كوچك خونمون نگاه مي كرديم اولش با تیتراژ شروع برنامه کودک: اون بچه هه که دستشو میذاشت پشتش و ناراحت بود و هی راه میرفت، یه دفعه پرده کنار میرفت و مینوشت برنامه کودک و نوجوان با آهنگ وگ وگ وَََََگ، وگ وگ وَََََگ، وگ وگ وگ وگ، وگ… !

خصوصاً ايام عيدكه مي شد بي صبرانه منتظر اعلام برنامه هاي ويژه عيد بوديم يادش بخير

پسر شجاع 

بارپاپا

چاق و لاغر

زبل خان

جينبو

البته فقط كارتون نبود همه چي رنگ و بوي خاصي داشت

كتاب فارسي كلاس اول

برچسبهاي كه عشق كودكيمون بود هر پولي دستمون مي اومد مي داديم و فقط برچسب مي خريديم

البته حالگيري هاي عيد رو هم نبايد فراموش كنيم

برعكس الان كه ديگه به هر روشي كه دلت مي خواد مي توني موسيقي گوش كني اون موقعها فقط نوار كاست بود و بس....

ازكوچولوهاي دوست داشتني  هم نبايد غافل شد

وقتي صداي چرخ و فلكي مي يومد با سر مي دويديم بيرون از خونه و با اشتياق سوار مي شديم

و خلاصه خاطرات ريز و درشت كم نيست ولي ديگه فرصت كافي پيدا نمي شه

عزيزم اميدوارم در دوران كودكي و نوجوانيت اونقدر خاطرات خوش برات بمونه كه بعدها با حسرت از اين دوران ياد نكني