باور کن

آسمان مانند چشمان تو آبی بود و هست زندگی در واژه هایت مثل خوابی بود و هست در خیال ابرها روح گیاهان خیس بود بارش هر قطره را هم ییچ و تابی بود و هست مست اگر از خاک می رویید در صحرا بهار بوی باران در بیابانها شرابی بود و هست قاصدک در کوچه های شهر گاهی می سرود آرزوهای زمینی را سرابی بود و هست تیره بود و سرد دنیایی که برما می گذشت خنده هایت هم شراری از شهابی بود و هست سوختن در کلبه معشوق رسم کهنه ای است ماجرای عشق را روزی کتابی بود و هست انچه باقی ماند تکراری زفصل سرد شد ورنه پاییز و زمستان را شتابی بود و هست